Interview met Willem van der Steeg

Enthousiast en energiek met ruime ervaring

Willem van der Steeg heeft al een lange staat van dienst bij de Partij en heeft ruime ervaring in zowel de Provinciale Staten als Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden (HDSR). Genietend van de zon in Castellum Hoge Woerd, vlak bij zijn huis, bespreken wij archeologie, schoolkeuzes voor schoolgaande kinderen, maar ook hoe hij bij de partij is gekomen en waar hij zich de komende tijd op wil richten. Én zijn opmerkelijke hobby.

Al van jongs af aan heeft Willem aandacht gehad voor dieren en natuur. In Nieuwegein, waar hij opgroeide, werd hem duidelijk dat onze omgang met (wilde) dieren bar slecht geregeld was. Zo herinnert hij zich een sloot bij de buren waar een eend met een lamme vleugel zwom. Willem wilde helpen. Hoewel er twee verschillende dierenambulances in de omgeving actief waren, wilden beide organisaties zich niet over het dier ontfermen.

Dingen verbeter je in de politiek

Na veel gebel en getouwtrek stapte hij op de fiets en kon het dier uiteindelijk bij Vogelopvang Rotsoord laten verzorgen. Opvang en vervoer van gewonde dieren kon volgens hem beter georganiseerd worden en dingen verbeteren doe je in de politiek. De ‘eend’ deed hem dan ook besluiten om lid te worden van een politieke partij. De Partij voor de Dieren bestond in 2005 nog maar een paar jaar en Willem werd direct actief voor de werkgroep Utrecht.

Journalistieke insteek

Zijn enthousiasme werd gewaardeerd en in de jonge partij kon Willem zich op verschillende vlakken nuttig maken. Wat hielp was dat hij ook een tijdlang in de journalistiek actief was en ervoor kon zorgen dat er extra aandacht kwam voor de partij en haar standpunten. Via de werkgroep Utrecht rolde hij steeds verder de politiek in. In 2007 begon hij als commissielid bij de provincie Utrecht, later werd hij de eerste PvdD’er bij HDSR en in 2011 werd hij Statenlid.

Een van de eerste dingen die hij oppakte als Statenlid was dan ook opvang en vervoer van gewonde dieren. De provincie deed daar namelijk niks aan. In 2012 zorgde hij er door middel van een motie voor, dat de Provincie Utrecht jaarlijks 11.000 euro steun ging geven aan vogelopvang Rotsoord. Daarmee was volgens eigen zeggen de cirkel met het verhaal van de eend ook rond.

Rivierkreeftjes

In de verschillende discussies die hij als commissie- en Statenlid moet voeren, maakt hij gebruik van dezelfde tactiek die journalisten soms in hun nieuwsberichten toepassen: het inzoomen op interessante details. In plaats van een allesomvattende behandeling van een begroting vraagt hij liever wat het specifieke effect is op natuur, milieu en dieren. Zo kan het gebeuren dat het bij de behandeling van de provinciale begroting, tegen de wil in van andere partijen, ineens een half uur lang gaat over rivierkreeftjes. Immers, alle kleine bee(s)tjes helpen.

Wat er beter kan

Willem kijkt positief naar de kansen van de partij bij zowel de provincie als het waterschap. Maar er is ook enorm veel te doen. HDSR verhuurt bijvoorbeeld jachtrechten op hun eigen gronden, terwijl er merkbaar weinig kennis van zaken is waarom men dat überhaupt doet. Ook moet er meer aandacht komen voor biodiversiteit – het waterschap heeft hier wel vaak mooie woorden over, maar als het op financiering aankomt wordt er naarstig naar provincie en gemeentes gekeken. Wel mooie woorden dus, maar te weinig daden. Als laatste de Kaderrichtlijn Water (KRW), de Europese 'kwaliteitsstandaard', waar HDSR al jaren op gebied van ecologie 'rood' op scoort. Met zijn jaren ervaring doorziet Willem de truc om via 'herijking' de lat te verlagen; te bezuinigen op de doelen. Als waterschapper wil hij ook hier meer aandacht voor vragen.

Internationaal sporter, trotse zorgmedewerker

Op de vraag wat hem buiten de partij nog verder bezighoudt, vertelt hij over mixed curling, waarmee hij op internationaal niveau aan toernooien deelnam. Maar ook over zijn huidige werk in de zorg, als woonbegeleider op een afdeling met oudere mensen met dementie.

Terugkijkend op de verschrikkelijk zware coronaperiode, die voor zorgmedewerkers een professionele uitputtingsslag was en waar veel leed te betreuren viel, is hij vooral trots op de manier waarop hij zich samen met collega’s voortdurend heeft ingezet voor zijn medemensen. 'Misschien is dat wel het belangrijkste wat ik heb gedaan'.

Slechtziende das en wijze uil

Uiteraard vragen we ook welk dier Willem zou zijn. Hij heeft zelf al langer nagedacht over welk zielsverwant dier – spirit animal – het beste bij hem zou passen. In een vergadering van provinciale staten heeft hij ooit een fabel verteld over een slechtziende das (die stond voor de toenmalig natuuronvriendelijke gedeputeerde) die de juiste richting in werd geholpen door een wijze uil (die stond voor de Partij voor de Dieren). Zonder namen te noemen begreep iedereen om wie het ging. Ook in de toekomst wil Willem de rol van wijze uil vervullen en slechtziende of gemakzuchtige dassen vertellen hoe het beter kan.