Toespraak begroting 2010

Forse bezuinigingen lijken er nu doorgevoerd. Ik zeg met nadruk: lijken. De meeste van de hier voorgestelde bezuinigingen vormen namelijk niet meer dan een doorschuifsystematiek, met andere woorden: de uitgaven worden gewoon uitgesteld maar niet afgesteld.

Het staat symbool voor de huidige politiek. Doorschuiven van de lasten en problemen naar later én doorgaan op de bekende weg. De begroting staat bol van voorbeelden hiervan. Meer dan 4 miljoen gaat er jaarlijks naar de Utrechtse muskusrattenbestrijding. Alsof dat nog niet genoeg is, wordt er wederom nog meer geld uitgetrokken voor muskusrattenjacht. Bij de voorjaarsnota hebben wij aandacht gevraagd voor duurzame oplossingen zoals het muskusratproof maken van dijken. Dit werd van de hand gewezen. Het heeft een hoog kwakzalversgehalte: een oplossing toepassen waarvan de werking onbekend is, sterker nog: het middel wel eens erger zou kunnen zijn dan de kwaal, terwijl oplossingen waarvan de werking wel bewezen is onder het tafelkleed geveegd worden.
Zo ook de ecoducten. Miljoenen worden hiervoor uitgetrokken. Natuurlijk zijn wij hier groot voorstander van. Maar niet als die ecoducten alleen aangelegd worden om het terrein voor jagers te vergroten. Die ecoducten worden nu aangelegd o.a. om migratie van herten mogelijk te maken. Maar als een hert het vervolgens waagt om gebruik te maken van het ecoduct, dan komt het oog in oog te staan met de loop van een geweer. Herten zijn nl. een onbekend fenomeen in onze provincie, dus worden ze afgeschoten. Met andere woorden: doorgaan op de bekende weg. De provincie Utrecht mag dan de draaischijf van Nederland zijn, maar enige xenofobie is deze provincie niet vreemd.

Het zou niet passen om de begroting enkel met een kritisch oog te lezen, zonder constructief mee te willen denken over mogelijke alternatieven. Wij hebben ons dan ook gebogen over 2 duurzaamheidskwesties waarvoor wij een voorstel willen doen. Daarbij doen wij een beroep op het college om het roer om te gooien en nu echt met een duurzame blik naar de toekomst te kijken.

Onlangs las ik dat de provincies in het “Groen Akkoord” hebben afgesproken ruim 145 miljoen euro in lokaal klimaatbeleid te steken. Onze complimenten aan de gedeputeerde die hiermee inzet op een stevig beleid gericht op het voorkomen en reduceren van de uitstoot van CO2 en andere broeikasgassen. Onlangs nam ik ook kennis van een recent onderzoek naar de klimaateffecten van veehouderij door 2 onderzoekers van de World Bank Group (Robert Goodland en Jeff Anhang). Volgens hen is de veehouderij verantwoordelijk voor 51% van de broeikasgasuitstoot wereldwijd. Dit is zelfs meer dan de 18 % die ons al bekend was. Wij vinden het van belang dat in het kader van het “Groen Akkoord” ook gewerkt wordt aan vermindering van vleesconsumptie. Om dit mogelijk te maken willen wij graag een motie indienen.
Het dictum van de motie luidt:
Verzoeken het college van Gedeputeerde Staten om:
- bij de Voorjaarsnota in 2010 aan de Staten een voorstel voor promotie van vegetarisch consumeren aan te bieden in het kader van het Groen Akkoord.

Een ander zorgpunt op het gebied van duurzaamheid is wat ons betreft de visstand. Tot nu toe heeft de aandacht voor vispasseerbaarheid veelal betrekking op rivieren en grotere wateren. Ook polders en sloten worden echter door de aanwezigheid van peilschotten onbereikbaar voor vissen, een feit met grote nadelige gevolgen voor de visstand. Het enorme aantal peilschotten zorgt er namelijk voor dat vissen veelal hun overwinteringsgebieden en hun paai- en opgroeigebieden niet meer kunnen bereiken hetgeen bijvoorbeeld voor de paling desastreuze gevolgen heeft, want de poldersloot is voor de paling opgroeigebied. Door peilschotten worden de stukken water waar vissen zonder barrières kunnen zwemmen steeds kleiner. Deze versnippering van wateren belemmert de vrije uitwisseling van genen, hetgeen tot inteelt kan gaan leiden. Een goede visstand is één van de ecologische parameters om aan de kwaliteitseisen van de KRW te voldoen. Dus ook vanuit het oogpunt van Europese verplichtingen is het van belang om dit probleem aan te pakken. Er is op dit moment echter helaas geen bruikbare technische oplossing voor handen om de voor het waterpeil belangrijke peilschotten vispasseerbaar te maken. Het is dus van groot belang dat onderzoek wordt gedaan naar mogelijke oplossingen.

Wij willen dan ook een motie indienen waarbij het dictum luidt:

Verzoeken het college van Gedeputeerde Staten om:
- onderzoekswensen met betrekking tot oplossingen voor de vispasseerbaarheid van peilschotten te inventariseren;
- op basis van de inventarisatie, indien nodig, een stimuleringsregeling voor onderzoek in het leven te roepen gericht op innovatie en praktische toepasbaarheid, zodat een substantiële bijdrage geleverd kan worden aan het behalen van de KRW-doelen;
- deze stimuleringsregeling bij de Voorjaarsnota 2010 aan de Staten aan te bieden.

Het college heeft meermaals aangegeven oog te willen hebben voor duurzaamheid. Wij vertrouwen er dan ook op dat men met een welwillend oor duurzame voorstellen in overweging zal nemen.